ACAB!B
De ACAB!B is een participatieve, mobiele leeskiosk, gecureerd door de Toestand community. Elk seizoen cureert een collectief uit het Toestand-universum een deel van de collectie. Zij selecteren een tiental boeken binnen hun eigen thema waarvan ze vinden dat iedereen het moet hebben gelezen.
Naast het uitbreiden van onze boekencollectie verzorgen ze ook een beknopt inhoudelijk programma: dat kan een debat, een filmvoorstelling zijn of een collectieve leessessie.
De bib reist rond, ze is zowel fysiek als virtueel: je ontdekt er lezingen en multimedia links over verschillende geëngageerde thema’s zoals openbare ruimte, tijdelijke bezettingen, duurzaamheid (permacultuur, voedselverspilling), antifascisme, no border, en nog veel meer.
Mona: Jettelaan 125, 1090 Jette.
Acab!b is fysiek aanwezig op Mona.
Voor evenementen en workshops zie : Agenda
Jan: jan@toestand.be
Lea: lea@toestand.be
1.1.1.1 NO JAVEL
1 curatoren van de ACAB!B : NO JAVEL.
Stop met voedselverspilling en moeilijke eindes van de maand! Dat is het motto van No Javel. De boeken en multimediabronnen dat ze met ons delen inspireren en zetten hun praktijk in vraag. Wat voedsel voor de geest, wat voedsel voor de maag.
Voorstelling van hun selectie en workshop over hun praktijk vond plaats op 30 november.
Als het klapperen van de vleugels van een vlinder in Brazilië een tornado in Texas kan veroorzaken, dan heeft dat van een privéjet op Le Bourget gevolgen voor een rijstboer in Thailand... Onze voeding, geglobaliseerd en verhandeld, is overgeleverd aan een systeem van georganiseerde schaarste dat de illusie van overvloed wekt. Een systeem waarin overproductie ten goede komt aan een minderheid, gesteund door de politieke klasse, die zich verrijkt ten koste van de werkende klasse. Het huis staat in brand, en zij houden de timer in de gaten om te weten wanneer het gaar is! Voeding is nochtans een krachtig instrument voor sociale verandering, essentieel in de klassenstrijd, die ook een strijd van kookpotten is.Van ministeriële banketten tot voedselhulp, van truffelburgers tot landroof, van het patenteren van leven tot het monopolie op goede smaak, langs vetfobie, agro-industrie, de Nutri-score of voedselschandalen: voeding is een genot voor wie het zich kan veroorloven, maar ook een instrument van macht en dwang, dat de meest kwetsbaren hongerig achterlaat... Na Faiminisme (2017) en Steaksisme (2021) stelt Nora Bouazzouni de ultieme vraag: is het tijd om de rijken op te eten?De rijken opeten, dat is smullen van hun privileges, de ziekte aanpakken in plaats van de symptomen, en het recept vinden voor een eerlijkere wereld – voor iedereen. En het is nog zero waste ook.
Van de mobiele kantine tot solidariteitsmaaltijden, buurtdiners of grote bijeenkomsten: dit boek is een praktische handleiding om aan de slag te gaan met collectief koken.
Je vindt er praktische info, een aantal recepten én een reeks interviews met verschillende organisaties: rondtrekkende bakkers, “militante” kantines, restaurants, verenigingen, groenteboeren/kantines, enzovoort.
In Frankrijk, een rijk land waar de landbouw gericht is op productiviteit en export, is één op de tien mensen aangewezen op voedselhulp. Les Restos du Cœur zijn een van de belangrijkste spelers op dit gebied. Dat hun bestaan onmisbaar is geworden, toont de absurditeit en de driedubbele mislukking van ons landbouwsysteem aan, dat van begin tot eind ziek is. Het is een geglobaliseerd en geïndustrialiseerd systeem dat bijdraagt aan de huidige ecologische ramp, terwijl veel Franse boeren in armoede vervallen ondanks hun zware werk.Via het ongelooflijke werk van de door Coluche opgerichte vereniging – bijna veertig jaar geleden – zou men kunnen denken dat voedsel- en tijdsdonaties een antwoord bieden op het recht op voeding. Maar dat is niet het geval. Op het terrein zijn de vrijwilligers overbelast. Zij merken dat hun werk, in plaats van mensen uit de armoede te helpen, vooral dient om de sociale vrede te bewaren, door diefstallen en hongerrellen te voorkomen. Want de onmogelijkheid om toegang te krijgen tot voedsel is een vorm van geweld tegen de armsten.Men komt diep geschokt uit dit onderzoek naar de onzichtbare wereld van de dagelijkse voedselhulp. En wat als het in een democratische samenleving minder dringend was om voedsel uit te delen, dan om volledige rechten toe te kennen?Bénédicte Bonzi is doctor in de sociale antropologie en verbonden onderzoekster aan het LAIOS (Laboratorium voor Antropologie van Instellingen en Sociale Organisaties). Ze houdt zich bezig met de kwestie van geweld in het voedselsysteem door de impact van hulp- en donatiebeleid te bestuderen. Tegenwoordig begeleidt ze lokale overheden bij hun voedseltransitie bij Auxilia Conseil.